Pizzeria Marrone

Mijn liefde voor pizza is al op jonge leeftijd geboren toen wij als gezin op zondagavond door de binnenstad van Gouda fietsten. De geur voor pizza trok door de straat en ik genoot ervan.

Onze moeder bakte vaak op zaterdag pizza met uien, olijven en ansjovis. Die deelden we altijd met ons vijven. En vooraf aan de pizza aten we dan uiensoep uit de oven met een stukje wit brood en oregano. Heerlijk was dat zeg!

Jaren later ging ik zelf pizza bakken en deze pizza’s waren altijd rijkelijk belegd met teveel ingrediënten.

Totdat ik met mijn gezin in bloedheet Toscane op vakantie ging en op de camping pizza met gorgonzola uit de houtoven at vergezeld met een glas gekoelde rode wijn van de tap. Bellisimo!

Ik was verkocht en er was geen weg meer terug.

We kochten een kleine mobiele pizzaoven en bakten in de zomer heel wat pizza’s in de achtertuin.

Deze pizza’s waren zalig maar omdat de oven eigenlijk te klein was voor een gemiddelde pizza, besloten we om een groter formaat aan te schaffen met een pizzaschep erbij. Geen gedoe meer om de pizza’s heelhuids in en uit de oven te krijgen. En nu konden we tenminste mensen uitnodigen om bij ons pizza te bakken. Hoe leuk!

Ik verdiepte me in de wereld van pizza’s, van bloem, deeg, rijstijden, tomaten en andere smaakvolle ingrediënten om zo de een nog betere pizza te kunnen bakken.

Ook bekeek ik filmpjes op internet om de slag te pakken te krijgen om een mooie Napoletaanse pizza te stretchen. Ik kocht een goed naslagwerk met veel informatie, tips en recepten en leerde met vallen en opstaan een pizza te bereiden zoals die al jaren in Napels gebakken worden.

En op vakantie in Italië kan ik het niet laten om in een pizzeria even een kijkje te nemen en te vragen hoe zij hun pizza’s bakken, welke tomaten zij gebruiken, hoe lang hun deeg ligt te rijzen…

Inmiddels weet ik van mezelf dat ik best aardige pizza’s kan bakken. Misschien twijfel ik nog wel eens aan het resultaat, want kan het altijd beter, lekkerder, geuriger of spannender maar mijn gasten genieten ervan.

En ik met hen!

Saluti, Bregje